Afgelopen zomer (19 juli), ben ik mijn moeder verloren op haar 59ste levensjaar. Ze heeft 6 jaar moedig en vol doorzettingsvermogen gestreden tegen kanker. Ook de jaren voor de Kanker was er altijd wel wat. In mijn ogen heeft ze nooit echt genoten van het leven, maar ze klaagde nooit en ging altijd maar door. Ze was mijn alles en stond er altijd voor ons. Alleen tegen de kanker was ze niet opgewassen. Zo kwam er een einde aan haar leven en ons leven met haar. Ik mis haar nog iedere dag en merk dat ik veel doe zoals zei het ook altijd deed. Op die manier zal en blijft ze altijd een onderdeel van mij!
Mama, ik mis je....