Verdrietig en verliefd
5 maanden na het overlijden van mijn man ben ik weer verliefd geworden. We waren ruim 45 jaar getrouwd en met een andere man voelde ik me in het begin schuldig. Gelukkig accepteerden de (klein)kinderen hem volledig. We zijn nu ca. 9 maanden samen en het voelt goed. Ik ben alleen de laatste erg verdrietig en moet veel aan mijn overleden man denken. Het lijkt of het gemis groter wordt en ik heb de behoefte om foto's en video's te kijken van ons samen en ook alles van de crematie. Mijn partner is vol begrip waarschijnlijk ondat hij weduwnaar is en weet hoe het voelt. Maar mijn verdriet is zo groot dat ik twijfel of ik wel de juiste vrouw voor hem ben. Misschien was het allemaal toch te snel. Ik weet het even niet en huil heel veel.
- Login of registreer om te kunnen reageren
Er zijn 6 reacties op dit bericht
Wat ontzettend rot dat je je zo voelt. Persoonlijk vind ik het te snel na 5 maanden maar dat is niet aan mij om dat te vinden eigenlijk. Misschien heeft je rouwproces even stilgestaan door de verliefdheid. Ik zou de gevoelens voor je overleden man en het bekijken van foto's en video's blijven voelen en goed dat je huidige partner het begrijpt. Neem geen overhaaste beslissingen en wacht het even af
Ik heb in november 2018 mijn vrouw verloren. In de loop van het jaar dat daar op volgde voelde ik dat er weer ruimte was voor nieuwe liefde. Ik heb met toen ingeschreven bij één van de grotere relatiesites van Nederland. Ik ben in mijn tekst open geweest over mijn situatie, en daarbij ook aangegeven dat ik dacht klaar te zijn voor een nieuwe relatie, maar dat ik daar geen garanties voor kon geven. Ik heb veel geluk gehad, want met de 2e vrouw die ik ontmoette via die site klikte het enorm goed, en inmiddels zijn we zo'n 5 maanden samen. Uiteraard hebben we het ook gehad over rouw en verdriet, die ruimte hebben we elkaar gegeven. Ook iemand die gescheiden is (zoals zij) heeft natuurlijk vaak te maken met rouw. Rouw om een verbroken relatie. Zo lang die ruimte er voor allebei is, is er ook ruimte voor liefde. Vijf maanden lijkt inderdaad kort, maar uiteindelijk is er maar één persoon die kan beoordelen of dat snel is of niet, en dat ben jezelf. Als ik advies mag geven zou ik niet te snel de conclusie trekken dat je niet de juiste vrouw voor hem bent, hooguit dat je nog ruimte nodig hebt om je verdriet te verwerken. Maar verdriet en geluk kunnen naast elkaar bestaan, betrek hem daar bij. Het overlijden van jouw man maakt deel uit van jou, net zoals het overlden van zijn vrouw bij jouw partner hoort. Als daar ruimte en aandacht voor kan zijn hoeft het jullie relatie niet in de weg te staan denk ik.
Dank voor je reactie, het voelt goed om te weten dat er meer mensen zijn die min of meer hetzelfde doormaken. En zoals je zegt kunnen verdriet en geluk naast elkaar bestaan. We hebben de laatste tijd veel gesprekken samen over het verwerken en over de toekomst. We prijzen ons gelukkig dat we elkaar zijn tegen gekomen en dat er voor ons ook weer geluk bestaat zonder dat we onze partners vergeten. Ik denk dat we er samen uit gaan komen en hopen op nog een aantal mooie jaren samen. Verdriet zal er vast en zeker nog zijn maar dat mag ook en dan steken we samen een kaarsje op voor mijn man en zijn vrouw en hopen dat ze van boven op ons neer kijken en we voelen hun goedkeuring. Nogmaals dank voor je reactie en ik wens je veel liefde en een mooie toekomst. Warme groet Elly
Jester schreef op Woensdag 18 maart 2020 13:20 Ik heb in november 2018 mijn vrouw verloren. In de loop van het jaar dat daar op volgde voelde ik dat er weer ruimte was voor nieuwe liefde. Ik heb met toen ingeschreven bij één van de grotere relatiesites van Nederland. Ik ben in mijn tekst open geweest over mijn situatie, en daarbij ook aangegeven dat ik dacht klaar te zijn voor een nieuwe relatie, maar dat ik daar geen garanties voor kon geven. Ik heb veel geluk gehad, want met de 2e vrouw die ik ontmoette via die site klikte het enorm goed, en inmiddels zijn we zo'n 5 maanden samen. Uiteraard hebben we het ook gehad over rouw en verdriet, die ruimte hebben we elkaar gegeven. Ook iemand die gescheiden is (zoals zij) heeft natuurlijk vaak te maken met rouw. Rouw om een verbroken relatie. Zo lang die ruimte er voor allebei is, is er ook ruimte voor liefde. Vijf maanden lijkt inderdaad kort, maar uiteindelijk is er maar één persoon die kan beoordelen of dat snel is of niet, en dat ben jezelf. Als ik advies mag geven zou ik niet te snel de conclusie trekken dat je niet de juiste vrouw voor hem bent, hooguit dat je nog ruimte nodig hebt om je verdriet te verwerken. Maar verdriet en geluk kunnen naast elkaar bestaan, betrek hem daar bij. Het overlijden van jouw man maakt deel uit van jou, net zoals het overlden van zijn vrouw bij jouw partner hoort. Als daar ruimte en aandacht voor kan zijn hoeft het jullie relatie niet in de weg te staan denk ik.
Dank voor je reactie, het voelt goed om te weten dat er meer mensen zijn die min of meer hetzelfde doormaken. En zoals je zegt kunnen verdriet en geluk naast elkaar bestaan. We hebben de laatste tijd veel gesprekken samen over het verwerken en over de toekomst. We prijzen ons gelukkig dat we elkaar zijn tegen gekomen en dat er voor ons ook weer geluk bestaat zonder dat we onze partners vergeten. Ik denk dat we er samen uit gaan komen en hopen op nog een aantal mooie jaren samen. Verdriet zal er vast en zeker nog zijn maar dat mag ook en dan steken we samen een kaarsje op voor mijn man en zijn vrouw en hopen dat ze van boven op ons neer kijken en we voelen hun goedkeuring. Nogmaals dank voor je reactie en ik wens je veel liefde en een mooie toekomst. Warme groet Elly
Ik wens jou ook een fijne toekomst, Elly, met je vriend. We prijzen ons ook gelukkig dat ons dit gegund is. Mijn vrouw is er niet meer, en gaat niet meer terugkomen, dus kun je er maar beter het beste van maken. We hebben niet de gelegenheid gehad om het daar over te hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat ze gewild zou hebben dat ik door zou gaan met leven. Ik ga ervan dat dit in elke goede relatie het geval zou zijn.
En uiteraard is er ruimte voor herdenking, we gaan regelmatig met z'n tweeën naar de begraafplaats waar mijn vrouw ligt. Gelukkig gaat mijn nieuwe partner hier ook heel goed mee om, ze geeft me alle ruimte die nodig is.
Beste Elly en Jester,
Wat mooi te lezen dat jullie je overleden partner naast jullie nieuwe partner kunnen zetten en open praten over deze bijzondere en best ook moeilijke situatie.
Ik heb ook een schitterende man leren kennen die in een gelijkaardige situatie als jullie zit. Partner na 25 jaar gelukkig huwelijk overleden begin 2019.
Het helpt me enorm te lezen dat ondanks de open communicatie die we over zijn verdriet hebben, ik toch ook herkenning terug vindt in jullie verhaal! Wat me dan weer rust brengt te beseffen dat zijn gevoelens normaal zijn en het niet direct te maken heeft met niet willen maar met niet kunnen.
Ondanks de pauze die hij nu tussen ons genomen heeft. (Mijn familie wil me beschermen voor de liefde die hij niet meer zal kunnen geven na 3x terugtrekken) Toch denk ik dat mijn gevoel klopt om hem nu best bij te staan in de ruimte die hij nodig heeft hem te steunen en afwezig, aanwezig te zijn wanneer hij af en toe uit zijn holletje komt piepen. op dit moment hebben we reeds een maand vriendschappelijk, sporadisch contact via berichten. Af en toe gaan we samen sporten. Ik weet wie hij is en geloof in hem. In een relatie ben je toch met 2 om samen te zoeken naar het juiste tempo en pad? Ook al is deze zonder wegwijzers, met hoogte en afdalingen, lopen we verloren en stranden we op een doodlopende straat... er is toch nog een weg terug..
Bedankt voor jullie getuigenis
- Login of registreer om te kunnen reageren
