weduwe na bijna 52 jaar huwelijk.

Goedenavond.  Welkom op dit forum. Je maatje verliezen is vreselijk. Hier kunnen wij elkaar steunen en de andere dingen delen met elkaar.  Ik heb mijn man op koningsdag plotseling verloren aan een hartstilstand. 61jaar en nog zoveel plannen. Hij was nooit ziek. Altijd werken in en buitenshuis. Heb veel huilbuien en weet soms niet hoe ik verder moet zonder hem. Hoop dat jij ook een beetje de kracht kunt vinden om door te gaan. Als je wilt kletsen stuur dan een bericht . Groetjes van Fennyuitzetter

Het is vreselijk zwaar je maatje te moeten missen.Nooit meer kunnen zeggen hoe leuk of hoe erg iets is en daar lekker samen over doorzeuren.Samen zoveel beleefd in 50 jaar,je kunt dat met niemand anders delen.Moet steeds denken aan alles wat mijn liefste nu moet missen en voel me ontzettend ellendig  en soms vraag ik me af waar om ik verder moet leven.Vind er niets meer aan,alle vreugde is met hem gestorven.Troost me een beetje met het feit dat hij  niet mee hoeft te maken wat ik nu mee maak en dat hij heel rustig is overleden na een ellendige periode van aftakeling.

Goedenavond Arja. Het is inderdaad heel moeilijk om zonder je liefste door te moeten gaan. Voor mij is het ruim zeven maanden geleden en moet veel huilen. Niets is meer hetzelfde. Het alleen eten, slapen en s ' morgens opstaan zijn erg moeilijk. De avonden zijn lang en de fijne gesprekken en de andere dingen die je samen deed zijn ineens weg. Probeer wel je leven op te pakken en door te gaan voor de lieve mensen om je heen. Deze maand is zwaar en het troost me dat ik hierin niet alleen sta. Fijn op dit forum de dingen die je bezig houden met elkaar te delen.  Zo kunnen wij elkaar steunen. Wens je heel veel sterkte en kracht om dit te kunnen dragen. Groetjes van Fennyuitzetter

Goedemorgen Fenny,Dank je wel voor je reactie.Door het lezen van ieders verhaal weet ik dat ik niet alleen ben en  en ondanks dat ik niemand ken voel ik me toch verbonden. Iedereen doet erg zijn best ,,het is natuurlijk nog maar kort geleden dat Ruud overleden is,maar in eens wordt ik juist in gezelschap  en nu bij al die "gezellige sfeervolle"verlichting zo verdrietig dat ik het liefst gillend wel wil lopen.

groetjes,Arja

Hallo Arja 

Ja op dit forum lees je dat je niet alleen staat in je verdriet,  je down-zijn en je radeloosheid. ...We hebben allemaal hetzelfde akelige gevoel, zeker in deze o - zo "feestelijke" maand.

Heb je wel een boom opgetuigd met een mooie grote ster bovenin? Een stevige wandeling gemaakt? Probeer wel weer iets te doen. Je lief zou niet gewild hebben dat je bij de pakken neer ging zitten,  toch?

Ik wens je sterkte voor de komende tijd. Hij zal altijd in je gedachten blijven en ook altijd om je heen...dat blijft echt zo. Maar ik kan het nu na 3,5 jaar met een glimlach ervaren.

Lieve groet, Marguerite