Lieve Lotgenoten,
Wat ik lees in jullie berichten, ervaar ik als één en al herkenning.
Op veel momenten merk ik bij het lezen: ja zo ervaar ik dat ook, zo werkt dat voor mij dus ook........
Het is nu bijna elf maanden geleden, dat mijn vrouw (binnen een paar dagen) is overleden, na een zeer kort "ziekbed".
Deze maand zouden wij 50 jaar getrouwd zijn, we hadden al besproken hoe en waar we dit zouden "vieren" met kinderen (schoon-) en kleinkinderen............
Nou niet dus..................
Hoef jullie niet te vertellen, dat dat er flink in hakt...........
Er wordt al veel overgeschreven en gelezen.
Het vergaat mij niet anders als jullie, ik denk wat af.......... pieker wat af............. helaas kennen jullie het maar al te goed.
Ik wil jullie te vertellen, hoe ik daar mee probeer om te gaan.
Ik realiseer me, dat iedereen "zijn route" op zijn eigen manier doet en moet doen, maar toch...............
Als we op weg gaan, kunnen we heel makkelijk "de navigatie" instellen, kijken op de kaart of desnoods vragen we iemand de weg en we komen op de plek van bestemming.
Helaas voor ons geen bruikbare oplossing:
- die navigatie bestaat niet..............
- die route kaart bestaat niet..........
- en boven al, wat is eigenlijk nu onze bestemming?
Heb veel geleerd over mijzelf en ook over andere in de ruimste zin van het woord.
Alle "goed bedoelde"adviezen, zoals accepteren, aanvaarden, een plek geven, enz. enz. kan ik helemaal niks mee en wil ook helemaal niks mee!!!!
Heb hele discussies gehad met mensen die mij die adviezen gaven en vroeg ze dan onmiddellijk: wat is voor jou accepteren en aanvaarden en wordt het verlies dan minder voor mij, is de pijn minder?
De meeste kwamen niet verder als: nou ja je weet wel........ en meer van die teksten, al met al niemand kon mij dat goed duidelijk maken.
Heel vaak hoor je "ervaringsdeskundige" niet reageren op deze manier, maar kijken daar heel anders tegen aan (goed verstaander..........)
Voor mij zelf staat vast, dat ik helemaal niks wil accepteren of wat dan ook, maar ik ben aan het proberen om het verlies in te passen in mijn leven!!
Vind ik een veel betere benaming er voor.
Luister veel naar muziek, de soort kan per minuut verschillen........
Lees veel boeken, het genre kan per keer verschillen.
Op een bepaald moment heb ik bedacht, dat ik verder wil, kan en ga........ er is nog genoeg enz. enz................
Vanaf dat moment, heb ik mijn focus meer gelegd op "het leven" en niet op "de dood".
Te denken aan de dingen die we samen gehad hebben in al die jaren en toch ook proberen te zien, de dingen die ik nog heb en die er nog wel zijn, enz.
Omdat wij elkaar zo'n goeie 55 jaar kende, denk je te kunnen zeggen, wat "je wederhelft" er van gevonden zou hebben van allerlei zaken........
Waar of niet waar, maar ik probeer toch wil veel dingen in die geest te overdenken, met daarbij ook de opmerking, dat ik toch ook wel aan mijzelf moet denken, hoe ik verder wil en kan.
Als het weer het toelaat, probeer ik ieder dag lekker te fietsen (geen racefiets hoor) in de natuur.
Gewoon de boodschappen te doen, beetje "fatsoenlijk" te eten, een was draaien en maar van dat soort dingen.
Afgelopen maand heb ik een 8-weekse basis training Mindfulness afgesloten.
Het was een groep van 6 personen met ieder zijn "eigen rugzakje" en niet specifiek gericht op rouwen (wilde ik ook niet).
Zou haast zeggen, een groepje met allemaal "gewone mensen"........
Mijn opzet was/is, om over "een gereedschapskist" te kunnen beschikken met "tips en trucks" om weer een beetje thuis te raken in mijn eigen leven.
Het heeft voor mij geen dingen veranderd, maar ik zie inmiddels wel kans, om wat rust te brengen in mijn hoofd en wat meer te kijken en te leven "in het nu".
Het is er allemaal niet makkelijker op geworden, maar ik merk wel dat ik "het"soms"wat beter kan hanteren".
Al met al merk ik, dat met het overlijden van mij vrouw, ik haar kwijt ben............... maar toch ook weer niet, ik hou ze net ze "levend" als ik zelf wil..............
Ik wens jullie allemaal veel kracht/licht/positieve energie en "brandstof" op jullie "eigen reis".
Liefs Vandak