EEN STUKJE DOOD GEGAAN

ja rien dat klopt ; op de dag breekt je hart

een helft is dood en t andere stuk  hapert

laat t snel stoppen is mijn wens/mij n hoop

 sterkte rien

erika

Rien,

Inderdaad is er ook een stukje van mij gestorven toen Frans overleed. Ik ga proberen met het overblijvende stuk zo goed mogelijk door te leven. Ik weet dat hij dat ook graag gewild zou hebben. 

Heel veel sterkte en liefs.

Hilde

Ik sterf elke dag een beetje ;omwille van haar te moeten missen.ZIJ;mijn Marina Was ALLES,ja ALLES voor mij;en ik leefde vol trots voor haar,met haar,en door haar.Zij was mijn  levensenergie en mijn levenskracht en mijn ALLERGROOTSTE LEVENSGELUK.Helemaal puur en heel eerlijk zoals het is.ZIJ WAS ALLES VOOR MIJ,EN ZAL DAT ALTIJD BLIJVEN.

GOD,WAT HOUD IK INTENS VAN DIE VROUW

Wat heb ik nu nog zonder jou?

Martien Mols

Heel veel sterkte.ik ken ook het gevoel van wat moet je zonder je grote liefde. Als ik iedereen zo lees hier, lijkt het alsof wij echt allemaal puur doorleven en uit bed komen omdat onze grote liefdes waar we zo van houden ons stimuleren om toch maar elke dag door te gaan.wij doen dit voor hen om hen trots te maken en wij proberen elke dag weer uit dat verdomde bed te stappen omdat onze liefdes dat voor ons hadden gewild.hierdoor heb ik een missie om uit bed te stappen, ook al wil ik dat helemaal niet.maar wel voor hem!hij had gewild dat ik dat deed.

Zekers herkenbaar......ook toen mijn man plotseling overleed ben ook ik een stukje dood gegaan.Dat gevoel draag je mee,merk wel dat de scherpe kantjes eraf gaan en probeer het leven weer op te pakken zover het kan.Ik moet zeggen dat het wel scheelt dat ik werk en nog 2 kinderen thuis heb dus je moet wel doorgaan ook zij missen hun vader enorm maar ze moeten ook verder met school stage enz. Veel praten in het gezin heeft mij enorm geholpen.

marja 1 schreef op Maandag 15 januari 2018 17:05
Zekers herkenbaar......ook toen mijn man plotseling overleed ben ook ik een stukje dood gegaan.Dat gevoel draag je mee,merk wel dat de scherpe kantjes eraf gaan en probeer het leven weer op te pakken zover het kan.Ik moet zeggen dat het wel scheelt dat ik werk en nog 2 kinderen thuis heb dus je moet wel doorgaan ook zij missen hun vader enorm maar ze moeten ook verder met school stage enz. Veel praten in het gezin heeft mij enorm geholpen.

Ja dat klopt.je gaat zelf inderdaad ook een stukje dood.je hart voelt niet meer wat t moet voelen, en je wordt heen en weer geslingerd als een malle. 

Ik ben thuis met de 2 poezen, dus verder thuis niet echt iets om tegenaan te kletsen, en dat vind ik heel moeilijk.het hele huis ademt hem en dat is zwaar maar ook heel mooi.jij ook sterkte.

Precies zo voelt het Rien, heel goed omschreven.

Zinloos, doelloos, gehalveerd, geamputeerd, gat in je hart en je wereld is zo leeg. Je hebt geen energie en fut meer en je toekomst is verdwenen met je partner. Heel moeilijk en eigenlijk onverteerbaar.

Sterkte Riern en allemaal

Debbievanderwal schreef op Zondag 14 januari 2018 10:29
Heel veel sterkte.ik ken ook het gevoel van wat moet je zonder je grote liefde. Als ik iedereen zo lees hier, lijkt het alsof wij echt allemaal puur doorleven en uit bed komen omdat onze grote liefdes waar we zo van houden ons stimuleren om toch maar elke dag door te gaan.wij doen dit voor hen om hen trots te maken en wij proberen elke dag weer uit dat verdomde bed te stappen omdat onze liefdes dat voor ons hadden gewild.hierdoor heb ik een missie om uit bed te stappen, ook al wil ik dat helemaal niet.maar wel voor hem!hij had gewild dat ik dat deed.

zo denk ik er ook over mijn freddy zou ook willen dat ik weer lach en het beste uit mezelf haal.Dat probeer ik dus ook maarhet is zo vreselijk moeilijk.jij ook sterkte en hoop dat naarmate de jaren verstrijken het beter zal gaan.

Het is ook verschrikkelijk moeilijk.het zo intikken op deze pagina is geen kunst, maar t ook daadwerkelijk doen is nog een ander verhaal.ik denk dat wij het allemaal goed doen en in onze eigen tijd, maar maakt het verdriet zeker niet minder.succes en sterkte hoor.