Mijn moeder overleed in 2013 aan kanker. Ik was op dat moment 13jaar oud en heb het echte rouwen toen in een hoekje gedrukt en ging gewoon vrolijk naar school etc. Nu ben ik inmiddels 17 en worstel ik steeds meer met het gemis van mijn moeder. Ik voel mij vooral eenzaam thuis, ook doordat ik alleen met mannen woon en mij heel vaak onbegrepen voel. Als ik dan denk aan mama, is zij voor mij de enige persoon die mij zou begrijpen. Maar goed zij komt niet terug natuurlijk. Bij die gedachte word ik vaak heel boos en verdrietig, dit gebeurt bijna dagelijks, wat ik eigenlijk heel vervelend vind. Ik ben benieuwd of jammer genoeg ook andere jongeren die in het zelfde schuitje zich bevonden/bevinden en hoe die omgaan met het gemis van een ouder.