Eenzaam en angstig

Hoi,

Ik ben midtwintig, thuiswonend met mijn moeder en ben mijn vader 8 weken geleden verloren. Hij was al jaren ziek en kon het lijden niet langer aan. Sinds het moment van besef (ongeveer 2/3 weken na zijn overlijden) vind ik het moeilijk om dingen te ondernemen. Ondanks dat ik mensen om mij heen heb, voel ik mij soms heel angstig. Ik werk en sport inmiddels wel weer rustig aan. Heel af en toe zie ik een vriend of vriendin in klein gezelschap in rustige omgeving. Ik deel af en toe mijn emoties thuis wel, bij een vriend of collega, maar toch blijft het soms alsof iets me zal overvallen. Als ik alleen ben, ben ik vaak bang dat ik alleen achter blijf en eenzaam zal zijn. Ook als ik om mij heen kijk en zie hoe de wereld verder gaat en het leven wat andere hebben opgebouwd en ik nog thuis/alleen ben. Dit terwijl ik juist wel mensen om mij heen heb, maar van binnen voel ik mij toch soms zo alleen. Spannende situaties ga ik uit de weg. Is dit herkenbaar? Wat helpt jullie?